از آنجا كه آگاهي از وضعيت دشمن و مردم هوادار، در تصميم گيريهاي پيشوا نقش مؤثر دارد، سيدالشهدا (ع) پيوسته مي كوشيد از اوضاع داخلي كوفه اطلاعات كافي داشته باشد. اين اطلاعات را از راههاي زير به دست آورد: الف. استنطاق و پرسش از مسافراني كه از كوفه مي آمدند و به عنوان شاهدان عيني جريانها، از آنجا خبر مي دادند؛ نمونه هايي همچون «بشربن غالب» كه در «ذات عرق» با امام برخورد كرد، يا فرزدق در يكي ديگر از منزلگه ها. ب. مكاتبات و نامه نگاري با پيروان خود در كوفه، بصره و يمن (مناطقي كه در محبت به اهل بيت، ريشه دارتر بودند) و گزارشهاي مكتوب از اوضاع آن مناطق و حمايت مردمي و نصرت در قيام را جويا مي شدند و حتي اين آگاهيها را در مواقع لزوم، به سربازان دشمن كه راه را بر مي گرفتند يا با او به نبرد برمي خاستند، اعلام مي فرمود.