«عابس» از شخصيت هاي بارز شيعه است. او شخصيتي مدير، ارجمند، شجاع، سخن ور و زاهدي شب زنده دار بود و از نظر پاكي و خلوص و قهرماني و شور انگيزي از بزرگ ترين انقلابيون به حساب مي آمد. [1] .وي به امام عرض مي كند: «يا أبا عبداللَّه! اما واللَّه ما أمسي علي وجه الأرض قريب ولا بعيد أعزّ عليّ ولا أحبّ اليّ منك، ولو قدرت علي ان ادفع عنك الضَيم او القتل بشي ءٍ اعز عليّ من نفسي و دمي لفعلت؛ اي حسين! به خدا سوگند، هيچ كسي در روي زمين نزد من عزيزتر و محبوب تر از تو نيست و اگر ممكن بود به چيزي بهتر از جانم و خونم از تو دفاع كنم چنين مي كردم». [2] .