پيش از اين عرض كرد كشور اسلامي در آن روز سه مركز مهم داشت كه اگر اين سه مركز بيدار مي شدند، سراسر كشور اسلامي بيدار مي شد؛ يكي كوفه بود به خاطر آنكه كوفه عاصمه ي[: مركز ]عراق و ايران بود، يعني تمام شهرهاي فتح شده ي ايران تحت فرمانروايي حكومت عراق اداره مي شد؛ ديگري دمشق بود كه شام و تا حدي مصر را اداره مي كرد و معمولا زمامداران و حكامي كه به طرف مصر اعزام مي شدند از شام مي رفتند؛ و سومي مدينه بود كه در واقع حجاز و يمن و شبه جزيره را به طور كلي اداره مي كرد. اگر اين سه شهر بيدار مي شدند كشور پهناور آن روز جامعه ي اسلامي بيدار مي شد؛ لذا خاندان اباعبدالله در همين سه شهر نقش حماسي


خود را ايفا كردند. در كوفه سخنراني زينب و ام كلثوم و همچنين سخنان برجسته گريخته ي حضرت سجاد انجام شد، در شام كه از همه جا مهمتر بود سخنان زينب و بيش از همه و مهمتر از همه سخنان امام سجاد مردم را بيدار كرد، و فرمايشهاي امام سجاد در بيرون شهر مدينه و بعدا در مجالسي كه به ياد بود حضرت حسين بن علي تشكيل شد مردم مدينه را بيدار كرد. و در مجموع اين سه شهر كه بيدار شدند موج حركت و انقلاب در پهنه ي كشور اسلامي پديد آمد و بدان گونه كه در دو سخنراني قبل اشاره شد، نهضتهايي كه در قرون اول و دوم در تاريخ اسلام به وجود آمدند از نهضت مقدس امام حسين (ع) اشراب مي شدند و الهام مي گرفتند.

يكي از برنامه هاي امام سجاد زنده كردن خون پاك ريخته شده ي امام حسين (ع) بود كه اين خود مسئله ي مهمي است. اصل يك انقلاب يك حركت يك مسئله است و بهره برداري از آن مسئله ي ديگر، زيرا چه بسا حركتهايي كه در تاريخ يك جامعه به وجود آمده اند اما از باب آنكه دستگاههاي تبليغاتي پشت اين حركتها و نهضتها نبوده اند خاموش و فراموش شده اند، و بالعكس چه بسات كي نهضت- اگر چه محدود- در دل تاريخ به وجود آمده است اما دستگاههاي تبليغاتي از آن نهضت بهره برداري فراوان كرده اند و توانسته اند به آن پر و بال بدهند. بنابراين بهره برداري از يك انقلاب، كوچكتر از خود انقلاب نيست و اين نقش را امام سجاد و بازماندگان حسين بن علي (ع) به خوبي ايفا كردند.