اولين حادثه اي كه به دنبال ماجراي كربلا به وجود آمد قيام عبدالله بن زبير در مكه بود. عبدالله بن زبير از همان روزي كه حسين بن علي (ع) از بيعت با يزيد امتناع فرمود او هم امتناع كرد. او از مدينه به مكه رفت و آنجا را پناهگاه و سنگر خود قرار دارد و مترصد بود تا حركت و قيام خود را از داخل مكه عليه دستگاه بني اميه شروع كند. بزرگترين دستاويزي كه به دست آورد و راه را براي او گشود حادثه عاشورا بود. چند ماهي بيشتر از اين ماجرا نگذشته بود كه برخاست و در بين مردم خطبه اي انشاء كرد و در آن از نهضت خونين و مقدس و فداكارانه ي حسين بن علي (ع) ياد كرد. او از عبادت، زهد، مقام، شجاعت، شهامت و گذشت حسين بن علي (ع) و فداكاري و جانبازي خالصانه ي او با تجليل و احترام ياد كرد و سپس گفت دستگاه بني اميه را بشناسيد و ببينيد كه چگونه با دودمان پيغمبر رفتار مي كند و نهضتهاي انقلابي اسلامي را كه طرفدار حق و عدالت هستند سركوب مي كند. پس بايد براي درهم ريختن بساط بني اميه برخاست.

او شهر مكه را در اختيار گرفت اما به اين زوديها پا از مرزهاي مكه فراتر نگذاشت، و از نظر تاريخي يكي از اشتباهات سياسي عبدالله بن زبير همين بود كه در فرصتهايي كه براي او پيش آمد از مكه بيرون نيامد و الا خيلي زود مي توانست در فرصتهاي بعدي


حكومت بني اميه را ساقط كند و احيانا بر سراسر كشور اسلامي تسلط يابد. در هر حال او انقلاب خودش را از مكه و به دنيا ماجراي كربلا شروع كرد.