به شهادت تاريخ، جامعه اي كه امام حسين (ع) در آن دست به قيام زد، جامعه اي دگرگون شده و منحط بود كه از نابساماني ها و ناهنجاري هاي مختلف رنج مي برد. در اين دوره، نهادهاي اجتماعي، در جهت اهداف بني اميه استقرار يافته، بيش تر مردم، زير ستم خشونت بار آنان گرفتار آمده و از حقوق اوليه اقتصادي و اجتماعي خويش محروم بودند. بالندگي فرهنگي اسلام، جاي خود را به فرهنگ جاهلي و عصبيت سپرده، دين، پوستين وارونه پوشيده بود. اين همه به مدد حاكميت بني اميه بر مقدرات جامعه اسلامي پديد آمد كه محصول برخي حكومت هاي پيشين به حساب مي آيد. نويسنده براي تبيين چنين موقعيتي، كه براي امام حسين (ع) نمي توانسته تحمل پذير باشد، اين مقاله را در سه محور عمده: تشكل هم سو با اهل بيت، حاكميت سياسي بني اميه و پيامدهاي آن، سامان داده و پيامدهاي فرهنگي، اقتصادي و اجتماعي اين حاكميت و جريان دين زدايي در اين برهه را بررسي مي كند.