پيامبر اكرم (ص) فرموده است:

كُلُّكُمْ راعٍ وَ كُلُّكُمْ مَسْؤُولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ [1] .

همه شما سرپرست هستيد و از زيردستان خود پرسش خواهيد شد.

ايـن سـخـن حـكـيـمـانـه، هـمه مسلمانان را موظف مي كند كه در برابر اسلام و مملكت اسلامي احـسـاس تـكـليـف كـنـنـد و هر كمكي را كه از دستشان برمي آيد از مسلمانان دريغ نورزند. سـيـدالشـهدا(ع) و ياران او نيز با همين انديشه بر يزيد شوريدند و نهضت كربلا به پـا كـردنـد و امـام راحـل و امّت انقلابي ما نيز با شعار «تكليف مداري» وارد صحنه شده انـد، چـنـيـن روحيه اي علاوه بر اينكه نشانگر ايمان و اعتقاد راسخ به حقانيت مكتبي ماست، سـبـب شور و نشاط روحي جامعه و پويايي آن نيز مي گردد و افراد را از بي تفاوتي، سـسـتـي و خـمـودي خـارج مـي سـازد. امـام راحـل (ره) در طـول نـهـضـت و پـس از پـيـروزي هـمـواره شـعـار تكليف گرايي را گوشزد مي كرد و مي فرمود:

وقـتـي بـنـا شـد ما به تكليفمان عمل بكنيم و ما آن راهي را كه خداي تبارك و تعالي پيش پـاي مـا گـذاشـتـه اسـت آن راه را بـرويـم، بـراي مـا شكست هيچ نيست، براي اينكه از دو حـال خارج نيست؛ يا اينكه ما پيش ‍ مي بريم كه شكست هيچ نيست و يا اين است كه نه، مي آيـنـد و مـا را عـقـب مي زنند. ما تكليفمان را عمل كرده ايم، چه شكستي است؟ سيدالشهدا هم شـكـسـت خـورد در كـربـلا، امـا شـكـسـت نـبـود ايـن، كـشـتـه شـد و زنـده كـرد يـك عـالمـي را. [2] .

فرمانده معظم كل قوا پيرامون اين انديشه بسيجي امام مي فرمايد:

ايـن درس را هـم امـام بـه مـا آمـوخـتند كه عمل و اقدام، براي نتيجه نيست، نتيجه در آن نيّت خـالصـي اسـت كـه شـمـا در حين اقدام داريد. نتيجه با خداست، ما بايد تكليفمان را انجام بـدهـيـم. خـوشـبـخـتـانـه ايـن انـجـام تـكـليـف در طـول ايـن يـازده سال، همراه با نتايج بوده است. [3] .