نگرش غيبي با سخنان امام متضاد است. به گفت و گوها، خطبه ها و فرمايش هايي از امام، در عاشورا و پيش از آن، در مكه و جاهاي ديگر بر مي خوريم كه تصريح دارد جنبش حسيني، انگيزه هاي عقلاني و قابل فهم بشري داشته، جامعه مي تواند آن را درك كرده و بپذيرد، چنان كه اين انگيزه ها را مي توان برابر مردمان مطرح كرد، كه امام اين كار را نمود. امام سخنان بسيار دارد كه در آن انگيزه هاي نهضت و سبب قيام خود را بيان كرده، مي كوشد انگيزه هاي قابل فهمي را ارائه دهد (كه خواهد آمد). در نامه هايي كه امام براي كوفيان نوشت، به روشني از برپايي عدل و داد سخن گفته است: «پيشواي عادل، كسي نيست جز آن كه سنت را برپا دارد. امامت و خلافت حق ما بود كه ديگران گرفتند و ما سكوت كرديم مبادا امت دچار تفرقه گردد، اما ما به خلافت سزاواريم.» اين فرمايش انگيزه ديگري براي قيام بازگو مي كند كه: ولايت و امامت و خلافت مي بايست در دست صاحبان و شايستگان شرعي آن باشد كه امامان معصوم اند، نه امثال يزيد و پيشينيان وي! سخن امام روشن و قابل طرح براي همگان است و مردم مي توانند پي به ماهيت قيام ببرند، و اين دليلي ديگر بر ضد نگرش غيبي است.