«در پي ايشان چو شير ژيان و پيل دمان مي رفت». 19 /117

«و چون شير شرزه كه در پي آهو دود يا باز تيز پر كه طلب تيهو كند بر ايشان حمله كرد». 7 / 172

«زنان و كودكان سراسيمه، گشاده روي و پريشان موي بيرون دويدند و چون بنات نعش به هر سوي پراكنده شدند». 7/ 213.

«وصيت جلالت قدر و منزلت عظيم او در افواه افتاده و نباهت حسب و شرافت


نسب او از ذروه ي عيوق گذشته».