وي در روز عاشورا بر اسب سوار بود و خود يكه سوار و شجاع بود. حدائق گويد: اين جنگجو جنگ كرد تا اسبش زخم كاري برداشته از پا درآمد - بعد خودش پياده كارزار مي كرد.

در بخش جنگ «يكشب و روز عاشورا» كه قسمتي از اين كتابست خواهد آمد كه سواران سپاه امام (ع) در برابر حمله ي عمومي لشگر كوفه به حمله متقابله پرداختند و لشگر را به ستوه آوردند. بهر سو حمله مي آوردند لشگر را از هم مي پاشيدند تا فرمانده سوار عزرة بن قيس امدادي از فرمانده كل عمر سعد خواست - نصر بزرگوار جزو


اين تيپ سواران حمله ور و بازوي سپاه مدافع بود - امام را رو سفيد كردند لشگر را همي از جلو نظرش بپراكندند - تا عمر سعد پانصد كماندار در جبهه فرستاد و اسبها از بارش تير از پا در آمدند و سواران پياده شدند.

نصر در حمله ي اولي با چند تن ديگر از ياران حسين كشته شد

(رضوان الله عليه)