ما در تراجم شهداء مواقع پيوستشان را به كاروان امام عليه السلام در نظر گرفتيم و از اين نقطه ي نظر هر چند تنشان را در بابي ذكر كرديم و چون درباره ي اين شهيد هر چه فحص كرديم بدست نياورديم كه در چه موقع به امام (ع) پيوسته، او را در ضمن ابواب سابق نياورديم و لازم دانستيم بابي را جداگانه باو اختصاص دهيم. در كتب اصول حديث معمول بوده بابي را به نام «باب النوادر» در خاتمه مي آوردند و احاديثي را كه مندرج در تحت عناوين كتاب نبود در آن مي گنجانيدند در ترجمه ي اين شهيد رشيد نيز كه به دقت بنگريد او را شايسته مي بينيد كه از بزرگواري و خاتمه ي عجيب باب جداگانه به او اختصاص يابد زيرا اعجوبه ي اعجاز را در فداكاري داشت! گويا در امم همواره افرادي هستند كه فردند و حساب جداگانه بايد براي آنها باز كرد - و آن مردمان فرد گرچه تك هستند ولي پيشرو هستند - «سيروا فقد سبق المفردون» سويد پيشرو است با آنكه آخرين قتيل است.

درباره ي قس بن ساعده ايادي حكيم عرب روايت شده كه خدا اين گزيده را در قيامت به تنهائي يك امت محشور مي كند


ضرري نمي رساند اگر ما هنگام پيوستن اين شهيد را نشناخته باشيم مبداء توالدي توأمان در اينجا تنها معيت روحي است حتي قوميت و نژادي هم در اينجا ضرور نيست، سويد اين شهيد فرد از اشراف عربست ولي اگر مبداء نژادي او هم مانند مبداء لحوق او مجهول بود مانعي نبود.

رسول خدا در فتح مكه به خطبه ايستاد و در آن خطبه از جمله فرمود:

ايها الناس انكم من آدم و آدم من طين الا و ان خيركم عندالله و اكرمكم عليه اليوم اتقاكم له و اطوعكم له - الا و ان العربية ليست باب والد ولكنها لسان ناطق فمن طعن بينكم و علم انه يبلغه رضوان الله حسبه (محمد رسول خدا (ص))




زنده كدامست بر هوشيار

آنكه بميرد بسر كوي يار



علو في الحياة و في المماة

لحق تلك احدي المعجزات



ايها الناس! خذوها من خاتم النبيين صلي الله عليه و آله و سلم: انه يموت من مات منا و ليس بميت و يبلي من بلي منا و ليس ببال - فاين يتاه بكم بل كيف تعمهون و بينكم عترة نبيكم (ص) و هم ازمة الحق و اعلام الدين و السنة الصدق فانزلوهم باحسن منازل القرآن - الم اعمل فيكم بالثقل الاكبر و اترك فيكم الثقل الاصغر (نهج البلاغه)

(مخ خ 85)