«ابومخنف» از محمد بن قيس بازگو كرده گويد: همينكه


حبيب كشته شد حر پياده به جنگ پرداخت و همي گفت:



1- آليت لا اقتل حتي اقتلا

و لن اصاب اليوم الا مقبلا



2- اضربهم بالسيف ضربا مفصلا

لا ناكلا فيهم و لا مهللا



ترجمه:

1- بر آن سرم كه كشته نشوم تا كشتار نكنم و امروز صدمه ي نخورم مگر از جانب جلو (يعني به هيچ وجه رو گردان نباشم)

2- شمشيري مي زنم كه بند از بند را جدا كنم. اين مردم را سزاوار كشتن مي دانم نه از ريختن خونشان نكولي دارم و نه هراسي و بيمي مي فهمم.

معلوم است كشته شدن حبيب جوشي بر سرها افزوده بود و چون بر سر نماز و مهلت خواستن براي اداء فريضه شده بود بر غيرت اين غيرتمندان دين و تعصب از آئين بيشتر از پيش هيجان آورد بر اثر گفتگوي نماز و استمهال، حصين بن تميم حمله كرده بود لذا اين مردان رشيد براي دفاع از دين و حمايت از شرف نماز بسي به شدت نبرد مي كردند.