ارزاق آنها را به وسيله ي كدخدايان مي رسانيدند. طبري گويد. هر عرافه اي را مبلغ يك صد هزار درهم مي دادند. و هر عرافه اي را از قادسيه به خصوص را (ظاهرا مقصود مجاهديني است كه در قادسيه حضور داشته اند) چهل و سه مرد و چهل و سه زن با پنجاه نفر عيال بهره شان صد هزار درهم بود.

و هر عرافه اي از اهل ايام (ظاهرا ايام عرب. كنايه از ايام جنگهاي آنان بوده)(مانند يوم قادسيه و يوم جلولاء و يوم نهاوند. و ممكن است مانند روز مرد دوره ي ما بود) بيست مرد را بر سه هزار و بيست زن كه هر كدام عيال وار باشند بر يكصد بر يكصد هزار درهم.

و هر عرافه اي از رادفه ي نخستين شصت مرد و شصت زن و چهل نفر عيال از آنان كه رجال آنان ملحق شده بودند، بر هزار و پانصد، بر يك صد هزار درهم و به همين. قياس.


(راجع به توضيح معني رادفه از طبري كلمه اي خواهد آمد و همچنين راجع به اين ارقام كه در اين حساب هست اينها اصطلاحات لشكر نويسي بوده).

عطية بن حارث گويد: من صد عريف را درك كردم و اهل بصره نيز بر اين منوال بودند.

عطايا بامراء اسباع و صاحبان پرچم واگذار مي شد و صاحبان پرچم بايادي عرب مي داده و آنان به عرفاء (كدخدايان) و نقباء و امناء مي دادند و آنان به كسان و نفرات در خانه هاشان رد مي كردند.