در اصابه گويد: وي عقبه بن صلت بن مالك جهني است،


ابن قانع نام او را ذكر كرده است، و از طريق عبدالحميد بن بهرام از شهر بن حوشب حديث او را اخراج كرده شهر بن حوشب گفت، از مردي شنيدم مي گفت از عقبه ابن صلت بن مالك شنيدم كه مي گفت از رسول خدا (ص) شنيدم كه مي فرمود. نيست مردي كه بميرد و در دل او به قدر يكدانه خردل تكبير باشد و بهشت بر او حلال باشد (ابصار) مي گويد: عقبه از آن كساني بود كه از منازل جهينه كه از اطراف مدينه است از حسين (ع) تبعيت كرده و به همراه او آمدند ملازمت وي را داشت و در زباله هنگامي كه خبر مسلم ابن عقيل و هاني ابن عروه را براي امام (ع) آوردند و اعراب از پيرامون وي پراكنده شدند او به همراه آنان كه پراكنده شدند نرفت، اوه چقدر كسان با معاشرين خود شبيه و مشابه مي نمايند با آنان هم شكلند ولي در موقع اصطكاك ممتاز و جدا خواهند شد، (حدائق الورديه) مي گويد: به همراه امام (ع) بود تا به كربلاء رسيد هنگامه روز طف كه پيش آمد و آتش جنگ در گرفت پيش روي حسين (ع) به جنگ پيش آمده و به مبارزه پيكار كرد تا كشته شد و در روايت ديگر است كه در حمله اولي با كساني كه كشته شدند شهيد گشت.