اين عزيز پسركي است و به همراه پدرش همين جناده شهيد نام برده و مادرش از مكه آمده بود و بعد از آن كه پدرش شهيد شد مادرش مردانگي كرد فرمان جنگش داد لباس جنگ به او پوشانيد بنابراين اين پسرك عزيز براي حسين (ع) آمده ايستاده از امام (ع) اذن مي گيرد لكن امام (ع) اذنش نداد. باز تكرار كرده، استيذان خود را از سر گرفت (ابومخنف گفته) بعد از اين آمد و رفتش امام (ع) فرمود: اين پسرك در اين معركه پدرش كشته شده شايد به مادرش سخت باشد خود پسر گفت: راست مطلب اين است كه مادرم خود اين چنين خواسته و او مرا امر داده، بنابراين امام (ع) اذن داد، آن پسرك پيش آمده روي به جنگ آورده و بعد كشته شد مالك ابن نسر كندي سرش را از تن بريد و پرتاب كرد به سوي حسين (ع) بلافاصله مادرش (بحر بن بنت مسعود خزرجي) آن سر را گرفت و گفت: احسنت يا ثمرة فؤادي، نيكو اي ميوه دلم، و آن سر را مانند گوئي به مردي زد و او را كشت و خود زن بچادر برگشت و عمودي را برداشته كه بيايد و با آن نبرد كند ليكن خود امام (ع) آمد و جلو او را گرفت.

در آن بيابان هولناك سر باران شد

ابصار مي گويد: دو زن به همراه حسين (ع) به جنگ پرداخت و آن دو تن يكي مادر عبدالله بن عمير كلبي است بعد از كشتن پسر رشيدش عمود خيمه را گرفت و با آن عمود از چادر بيرون آمده از پرده


آشكارا، رو به دشمن روان شد تا اين كه حسين (ع) آمده او را برگرداند و فرمود مراجعت كن (مشمول رحمت خدا باشي) زيرا جهاد را خداي از تو برداشته و ديگري مادر عمر ابن جناده براي اين كه اين زن (بنابر آن چه روايت شده) بعد از كشتن پسر عزيزش اول سر او را برگرفت، و به ميدان برگرداند.



سر ما و در اين خانه كه طرف بامش

بقلك بر شده ديوار به اين كوتاهي



و چنان به مردي زد كه او را كشت و بعد شمشير برگرفت و به حماسه سرائي رجز مي خواند:



1- انا عجوز في النساء ضعيفة

بالية خاوية نحيفة



2- اضربكم بضربة عنيفة

دون بني فاطمة الشريفةء



1- من پير شكسته اي هستم ناتوان، پوسيده و از كار افتاده و لاغر اندام.

2- با اين حال در پيش پسران فاطمه شريف شما را با ضرب دست جلوگيري مي كنم.

ليكن خود امام (ع) به سراغ او آمده او را به خيمه برگرداند، بنابر آن چه گروهي از ارباب مقاتل گفته اند.

پيام من به تو



مگو بازار با يوسف ميسر نيست زاليرا

قدم در نه در اين ره همت مردانه بايستي



نبودي هر نظر شايسته ي نظاره ي ليلي

و گرنه در جهان هر عاقلي ديوانه بايستي