ابومخنف گفته هنگامي كه حسين (ع) مسلم را پيش خوانده پيشاپيش او را به كوفه روانه داشت به همراه او قيس و عبدالرحمن را با عمارة بن عبيد سلولي كه او نيز از جمله وفود بود روانه كرد به كوفه آمدند اين راه دور و دراز را پيمودند سپس بعد از كشتن مسلم عبدالرحمن پيش حضرت او (ع) معاودت كرده از همراهان و يارانش بود تا آن كه روز عاشورا شد و آن هنگامه را ديد، از براي جنگ اذن خواست حسين (ع) اذنش داده پيش آمده و در ميان آن مردمان شمشير مي زد و مي گفت:




صبرا علي الاسياف و الاسنة

صبرا عليها لدخول الجنة



به خود مي گفت علاوه از آن صبرهائي كه در رنج سفر كشيدي در برابر سر نيزه و تيغ هم بايد صبر كني، بر همه اينها براي داخل شدن بهشت بايد شكيبائي كرد، و همواره جنگ مي كرد تا كشته شد.