بوزن محسن.

ط - يزيد بن مغفل بن سعد العشيره. جعفي مذحجي [1] .

يزيد بن مغفل از شجاعان شيعه و از شعراي هنرور خوش بيان بود از اصحاب اميرالمؤمنين (ع) بود در صفين در ركاب آن حضرت جنگ كرده سپس از طرف حضرت علي (ع) براي جنگ با خوارج و خريت


رئيس خوارج [2] مأمور و فرستاده شد در هنگامه ي كشتن خريت در لشكر علي (ع) كه معقل بن قيس رئيس آنها بود فرمانده ستون راست بود.


طبري چنين گفته: (و مرزباني) در معجم الشعراء گفته: يزيد بن مغفل پدرش از صحابه ي رسولخدا (ص) است خودش از تابعين است يعني صحابه را درك كرده و صاحب خزانة الادب الكبري روايت كرده كه اين مرد بزرگ از مكه با امام (ع) همراه بود، در اينراهي كه از مكه به كربلاء مي آمدند حسين (ع) او را به عنوان سفارت در قصر بني مقاتل به همراه حجاج بن مسروق جعفي پيش عبيدالله جعفي فرستاد و در ترجمه ي حجاج اين قضيه ذكر شد مورخين صاحب مقاتل و سير. ذكر كرده اند در هنگامه ي روز دهم محرم كه تنور جنگ گرم شده دو لشكر بهم جوشيدند. يزيد بن مغفل از حسين (ع) براي مبارزه اذن خواست.

مبارزه اين است كه يكه و تنها پيش رفته پيكار كند. امام (ع) نيز اذن داده پس به ميدان آمده مي گفت:



1- انا يزيد و انا بن مغفل

و في يميني فصل سيف منجل



2- اعلو به الهامات وسط القسطل

عن الحسين الماجد المفضل



1- منم يزيد پسر معفل حاليا در كف راست من تيغه شمشير نماياني است.

2-در ميان اين گرد و غبار سرها را مي پرانم، دشمن را از حسين (ع) دور مي كنم حسين بزرگ منش و برتر از همه است سپس جنگ كرد تا كشته شد (رضي الله عنهم).

مورخ مرزباني در معجم خود ذكر كرده: در آن هنگام كه


جنگ صورت جد به خود گرفت يزيد بن مغفل پيش آمد و مي گفت:



1- ان تنكروني فانا بن مغفل

شاك لدي الهيجاء غير اعزل



2- وفي يميني نصل سيف منصلي

اعلوبه الفارس وسط القسطل



1- اگر نمي شناسيدم من پسر مغفل و غرق اسلحه در هنگامه ي جنگ پرشور دست بسته نيستم در كف راست من قبضه ي شمشيري است با تيغه اي كه در ميان اين گرد و غبار بر سر سوار فرود مي آورم.