اين ادهم از طبقه ي شيعيان بصره « [1] » و از آن دسته ي نگهداران حق بودند كه در بصره در منزل ماريه ي سعيده اجتماع مي كردند (ماريه زني بود از شيعه كه خانه ي او در بصره پناگاه و مرجع شيعه بود سال ها پس از حضرت اميرمؤمنان (ع) در ايام تقيه خانه خود را پناهگاه قرار داده بود كه شيعيان يكديگر را آنجا ببينند و همديگر را بشناسند، شيعه در آن خانه الفت مي گرفتند و حديث مي سرودند.

[1] ابن‏حجر عسقلاني در اصابه گفته: او ادهم بن امية بن ابي‏عبيدة بن حارث بن بکر بن زيد بن مالک بن حنظلة بن مالک زيد عبدي است. و پدر او اميه از صحابه‏ي پيغمبر بود، سپس در بصره ساکن شده اعقاب در بصره گذاشت. مي‏گويد: علي بن سعد در طبقات خود او را ذکر کرده. بخاري و ابن‏سکن گفته‏اند که براي وي شرف صحبت و يک حديث هست. ابوداود و نسائي و حاکم از طريق جابر از او روايت کرده‏اند که گفت: پيغمبر خدا هم چنان بود که هر گاه مي‏خورد نام خدا مي‏برد و هر گاه به آخرين لقمه خود مي‏رسيد مي‏گفت: (بسم الله علي اوله و آخره) و او از صحابه پيغمبر (ص) است.