معاويه پس از سالها امارت شام، به عنوان خليفه به ميدان آمد و از آن روز تحولي عظيم در سياست پديدار شد. بي ترديد او فردي زيرك، تيز هوش و نيرنگ باز بود. [1] او كه بيش از بيست سال در مناطق شمالي عربستان، دمشق، به عنوان امير تام الاختيار لحظه شماري مي كرد تا روزي آنچه را كه درزمان پيامبر (ص) از دست داده بودند به دست آورد، [2] پس از رسيدن به آن از هيچ كوششي دريغ نكرد. و با جذب افرادي سياست پيشه و زيرك از يك سوي به تحكيم قدرت خويش دست زد و از طرف ديگر صحنه سياسي را از وجود مخالفين خود پاك سازي كرد و از سومين سوي حكومت را در خاندان خويش موروثي ساخت. مشخصه هاي سياست معاويه در نگاهي كلي چنين است.