ابراهيم بن ابي محمود روايت ميكند از امام رضا (ع) كه فرمود: محرم ماهي بود كه اهل جاهليت جنگ را در آن ماه حرام ميدانستند، ولي اين امت جفا كار ريختن خون ما را در اين ماه حلال دانستند، و هتك حرمت نمودند و زنان و فرزندان ما را در اين ماه اسير كردند، و آتش در خيمه هاي ما افروختند و اموال ما را غارت كردند، و احترام رسول خدا، و حدود ما رعايت نكردند همانا مصيبت روز حسين پلك هاي چشم ما را مجروح نموده و اشك ما را سرازير كرده و عزيز ما را ذليل گردانيده و تا روز قيامت مصيبت و بلا را نصيب ما كرده است بر مثل حسين (ع) بايد بگريند گريه كنندگان همانا گريه بر آن حضرت گناهان بزرگ را جبران ميكند و محو مي نمايد، سپس فرمود: ماه محرم كه ميشد كسي پدرم را خندان نميديد و اندوه و حزن پيوسته بر او غالب مي شد تا روز دهم محرم چون روز دهم مي شد روز حزن و مصيبت آن حضرت بود و ميفرمود: امروز روزي است كه حسين (ع) شهيد شده است. [1] .