عبدالله بن فضل ميگويد: به امام صادق (ع) عرض نمودم يابن رسول الله براي چه عاشورا روز غم و اندوه و گريه و جزع است و اما روز وفات رسول خدا و روز وفات فاطمه و روز قتل علي و روزي كه حسن بن علي بزهر كشته شد اين طور نيست؟ فرمود: روز كشته شدن حسين اعظم از همه ي مصيبتها، و از همه روزهاست براي اينكه اصحاب كساء كه نزد خدا بزرگوارتر از همه ي خلق بودند پنج تن بودند رسول خدا كه رحلت فرمود، علي (ع) و فاطمه و حسن و حسين (ع) بودند، دل مردم به آنها خوش بود، چون فاطمه رحلت فرمود علي و حسن و حسين (ع) بودند مردم خود را بآنها تسليت ميدادند و چون امير المؤمنين (ع) رحلت نمود مردم دلخوش بحسن و حسين (ع) بودند و چون حسن رحلت نمود تسليت مردم به حسين (ع) بود اما زمانيكه حسين (ع) كشته شد ديگر از اصحاب كسا احدي در ميان مردم باقي نماند و لذا رفتن حسين (ع) مثل رفتن تمام آنها بود كما اينكه بودنش در حكم بودن تمام آنها بود عبدالله ميگويد عرضكردم:


چرا دل مردم بعلي بن الحسين (ع) تسلي نيافت كما اينكه تسليت آنها ببقيه بود؟ فرمود: بلي علي بن الحسين سيد العابدين و امام و حجت بر مردم بود بعد از پدران گذشته اش، لكن علي بن الحسين (ع) رسول خدا را ملاقات نكرد و از او چيزي نشنيد، و علم او بارث از پدر از جد از رسول خدا (ص) باو رسيد و امير المؤمنين و فاطمه و حسن و حسين را مردم با رسول خدا ديده بودند در زمانها و حالات پي در پي مردم كه آنها را ميديدند متذكر زمان رسول خدا ميشدند و گفتار رسول خدا راجع بآنها.

زمانيكه همه ي اين پنج تن رفته بودند ديگر مردم از مشاهده بزرگواران نزد خدا محروم شدند و ديگر در ميان مردم از بزرگواران كه از همه پيش خدا بزرگوارتر بودند كسي باقي نماند و فقط حسين بود كه با رفتن او همه را از دست دادند زيرا آخرين كس او بود كه رفت براي اين سبب روز كشته شدن او بزرگترين روزهاي عزاست. عبدالله عرضكرد: يابن رسول الله چرا عامه روز عاشورا روز بركت ناميدند؟ امام صادق (ع) گريه كرد و فرمود: حسين كه كشته شد مردم رو بيزيد آوردند و براي او اخباري جعل نمودند و جايزه گرفتند از جمله دروغها و جعليات كه درست كردند بركت روز عاشورا بود تا اينكه مردم را به اين وسيله از گريه و بي تابي بر حسين جلوگيري نمايند و حزن و غم آنها را بدل بسرور نمايند خدا بين ما و آنها حكم كند. سپس فرمود: اي پسر عم اين مطلب كمتر است از كار كسانيكه گمان دارند موالي ما هستند و خود را بما نسبت ميدهند و گمان دارند حسين (ع) كشته نشده و براي مردم شبهه شده مثل قضيه عيسي پس ديگر لوم و ايرادي بر بني اميه نيست كه اين روز را روز بركت دانسته اند. پسر عم كسيكه گمان نمايد كه حسين (ع) كشته نشد رسول خدا را تكذيب نموده و علي (ع) را تكذيب نموده و تكذيب نموده بقيه ائمه را در خبر دادن آنها بقتل و كشته شدن حسين (ع) و هر كس اينها را تكذيب نمايند


بدرستيكه كافر است بخداي عظيم و خونش حلال است براي هر كس اين مطلب را از او بشنود. [1] .

امام سجاد به پسر ابي الفضل نظاره فرمود اشكش جاري شد سپس فرمود: هيچ روزي سخت تر بر رسول خدا نبود از روز احد كشته شد در آن روز عموي آن حضرت حمزه شير خدا و شير رسول خدا و بعد از آن روز در سختي روز مؤته بود كه كشته شد در آن روز پسرعمويش جعفر بن ابي طالب. سپس فرمود: هيچ روزي مثل روز حسين نيست جمع شدند سي هزرا نفر ك گمان داشتند از اين امت هستند هر يك تقرب بخدا ميجستند بريختن خون حسين، و آن حضرت آنان را بخدا دعوت ميكرد و موعظه ميفرمود ولي متعظ نشدند و متذكر نگشتند تا اينكه او را از راه دشمني و مظلومانه كشتند پس فرمود: خدا رحمت كند عباس را ايثار نفس نمود، و خود را فداي برادرش كرد تا اينكه دو دستش قطع شد خداوند عوض آن دستها دو بال بآن حضرت عطا فرمود با ملائكه پرواز ميكند در بهشت همان طور كه دو بال بجعفر لطف نمود و بدرستيكه براي عباس منزله ايست نزد خدا كه جميع شهداء روز قيامت به او غبطه ميخورند. [2] .