فرمود: هر كس حق دو پدر روحاني خويش محمد و علي را بشناسد و آنگونه كه شايد و بايد از آنان اطاعت و پيروي نمايد به او خواهند گفت با افتخار و سربلندي در هر جاي بهشت كه ميخواهي اختيار نما. [1] .

گروهي از مردم عبادت خدا را مينمايند بجهت دريافت ثواب و اجر و اين نوع عبادت تجار است و گروهي عبادت خدا مينمايند از ترس عقاب و اين نوع عبادت بردگان است و گروهي عبادت خدا مينمايند خدا را بسپاس و اين نوع عبادت آزادمردان است و اين بهترين سنخ عبادت است.

[2] .

از حضرتش سؤال نمودند چگونه صبح نمودي فرمود در حاليكه خدائي دارم كه بر من مشرف و مسلط است و آتش جهنم در مقابلم و مرگ در طلب من است و حساب اعمالم چشم بمن دوخته و من در گرو اعمال خود هستم قدرت آن را ندارم كه محبوب و خواسته ي خود را بدست آوردم و نميتوانم از آنچه ناراحت هستم از خود دور سازم و امور در دست غير است پس اگر بخواهد عذابم خواهد كرد و اگر بخواهد از من عفو خواهد نمود پس كدام فقير از من فقيرتر است. [3] .

و فرمود: اگر سه چيز نبود: فقر، مرض و مرگ انسان به هيچ چيز سر فرود نمي آورد. [4] .

و بكسي كه در حضور حضرتش غيبت مينمود از مردي فرمود: از غيبت خودداري نما زيرا غيبت خورش سگهاي جهنم است. [5] .

و فرمود: بخيل آن كسي است كه از سلام كردن بخل ورزد [6] .


از حضرتش پرسيدند: فضيلت چه باشد؟ فرمود: عنان زبان در كف داشتن و بذل نيكي كردن عرضكردند: نقصان كدام است؟ فرمود: خود را در كار بيهوده بزحمت افكندن [7] .

شخصي قبل از سلام بحضرتش عرض نمود: خداوند شما را عافيت دهد حالت چگونه است؟ آقا در پاسخ فرمود: خداوند تو را نيز عافيت بخشد پيش از سخن بايد سلام كرد و سپس فرمود به هيچكس اجازه سخن ندهيد مگر آنكه قبلا سلام كند. [8] .

از جمله فرمايشاتش فرمود: حذر كن از موارديكه بايد عذرخواهي نمائي زيرا مؤمن نه كار زشتي انجام ميدهد و نه بعد عذر ميخواهد اما منافق همه روزه بدي ميكند و بعذر خواهي ميپردازد.

[9] .

و نيز فرمود: سلام داراي هفتاد حسنه است شصت و نه حسنه مربوط بكسي ميشود كه ابتداء بسلام كرده و يك حسنه مربوط بجواب گوينده است. [10] .

و نيز فرمود:كسيكه از تو حاجتي ميخواهد آبروي خود ريخته تو ديگر بارد كردن او آبروي خود را مريز. [11] .

و نيز فرمود: در جواب مرديكه به آقا عرض نمود يابن رسول الله من من مردي هستم گنه كار كه نميتوانم معصيت خدا را ترك نمايم مرا نصيحت فرما حضرت به او فرمود: پنج عمل انجام ده آنوقت تا دلت ميخواهد گناه كن: اول آنكه از رزق خدا استفاده نكن و هر چه ميخواهي گناه كن دوم: از تحت سرپرستي خدا خارج شو آنوقت هر چه دلت ميخواهد گناه كن سوم: جائي بياب كه خدا تو را نه بيند سپس هر چه ميخواهي گناه كن چهارم: هنگام قبض روحت


ملك الموت را از خود دور كن هر چه ميخواهي گناه كن. پنجم وقتيكه ميخواهند تو را بجهنم ببرنمد از داخل شدن دوزخ امتناع نما هر چه دلت ميخواهد گناه كن. [12] .

و نيز فرمود: راستگوئي موجب عزت است، دروغ گوئي نشانه عجز و ناتواني است اسرار ديگران نزد شما امانت است، همسايگي نوعي قرابت و خيشاوندي است كمك بديگران نشانه صداقت است كار به انسان تجربه آموزد و اخلاق نيكو عبادت شمرده ميشود، سكوت زينت بخش آدمي است، حرص و آز نوعي فقر است سخاوت نوعي بي نيازي است، مدارا نمودن با ديگران خردمندي است. [13] .

روزي بابن عباس اندرز ميداد و فرمود:

1- در مورد امريكه برايت مهم نيست سخن مگو ميترسم بگناه افتي.

2- تا وقتيكه سخن را بجا و بمورد تشخيص ندادي سخن بميان مياور زيرا ممكن است انسان حق بگويد ولي چون بي مورد بوده مورد سرزنش واقع گردد.

3- باد و دسته از مردم هيچ گاه مجادله مكن: يكي مردميكه بردبار هستند، و ديگر مردم نادان و سفيه زيرا دسته ي اول با بردباري بر تو مسلط ميشوند و دسته دوم آزارت ميدهند.

4- در مورد برادر ايمانيت در پشت سرش سخني بميان مياور مگر همان حرفيكه دوست داري او در پشت سر تو در باره ات بگويد.

5- طوري عمل و رفتار كن مانند كسيكه ميداند در قبال بديهايش كيفر خواهد شد و در قبال نيكي مزد خواهد گرفت و السلام. [14] .

به حضرتش عرض شد: چقدر از خدا ميترسي؟ فرمود: از روز قيامت


كسي در امان نخواهد بود مگر كسيكه در دنيا از خدا بترسد. [15] .

و فرمود: اي پسر آدم بدرستيكه تو عبارتياز چند روز هر روزيكه ميگذرد بعضي از تو از بين ميرود. [16] .

و فرمود: هيچكس را امين مدان مگر كسيكه از خدا بترسد. [17] .

پدر بزرگوارش از نور ديده اش سؤال نمود: بزرگواري چه باشد؟ جواب داد نيكي نمودن نسبت بفاميل و قبول خسارت و جرم آنها فرمود بي نيازي چه باشد؟ عرضكرد: روزي كم و رضايت به مقدار كفايت فرمود: فقر چه باشد؟ عرضكرد: طمع و زيادي نااميدي فرمود: پستي چه باشد؟ عرض كرد: اينكه شخص خود را حفظ كند و عيال خود را تسليم گرفتاري نمايد فرمود: دريدن چه باشد؟ عرضكرد: با فرمانده و كار فرماي خود و كسيكه قدرت زيادن و نفع به تو را دارد در افتادن سپس علي (ع) به حارث اعور توجه فرمود و فرمود: اين كلمات حكيمانه را به فرزندان خود بياموزيد زيرا اين سخنان عقل و دورانديشي و رأي شخص زياد ميكند. [18] .