حضرت در پاسخ معاويه مرقوم فرمود: اما بعد نامه ات بمن رسيد در اين نامه از اينكه من كنيز آزاده شده ي خود را بعقد خويش در آورده ام و از انتخاب همسري هم شأن خود از قريش خودداري ورزيده ام مورد سرزنش قرار داده اي اما بدان كه احدي مثل رسول خدا (ص) به اوج شرافت نرسيده من طبق سنت او به اين ازدواج اقدام كرده ام كنيزيكه همسر خود قرار دادم ملك شخصي من بوده او را آزاد ساختم براي رضاي خدا و بردن ثواب و سپس طبق سنت پيامبر خدا او را بعقد خود در آوردم (اين كنيز ظاهرا اسلام آورده است) زيرا در دنباله ي كلام ميفرمايد: خداوند به اسلام پستي و نقص را برداشته و جبران نموده و نقيصه ها را ببركت اسلام برداشته بنابراين بر شخص مسلمان هيچ ايرادي و سرزنشي راه ندارد مگر آنكه مرتكب گناه شود آري اين سرزنش از آثار جاهليت است. [1] .

با اين بيان كوبنده استدلال معاويه را نقش بر آب نمود و فهماند كه


شخص مسلمان بايستي و رفتارش بر اساس قرآن و فرمايش رسول خدا باشد و قرآن اساس كرامت و بزرگواري را تقوي دانسته و پيغمبر اكرم (ص) مرز خوبي و تناسب را در اسلام دانسته و بقيه جهات مربوط بجاهليت و عادات گذشته است و تو و امثال تو از اين مرز خارج هستيد.