قل لا اسألكم عليه اجرا الا المودة في القربي و نم يقترف حسنة نزدله فيها حسنا ان الله غفور شكور» جمهور مسلمين عقيده بر اين است كه مراد از قربي در آيه شريفه علي و فاطمه و حسن و حسين (ع) هستند. ابن عباس ميگويد زمانيكه اين آيه نازل شد سؤال نمودند از رسول خدا نزديكان شما كيانند آنهائيكه واجب نموده اي بر ما مودت آنها را؟ فرمود: علي و فاطمه و دو فرزند آنها [1] .