هرثمة بن سلمي مي گويد: باتفاق علي (ع) بجنگي ميرفتيم بزمين كربلا رسيديم علي ع نزد درختي نماز خواند سپس مقداري از خاك زمين برداشت و بوئيد تا اينكه فرمود: در تربت تو قومي كشته ميشوند كه بدون حساب وارد بهشت ميشوند آخر الامر علي (ع) كشته شد و من اين قضيه را فراموش كردم تا واقعه ي كربلا پيش آمد و من در ارتش كوفيان بودم تا رسيديم چشمم بآن درخت افتاد جريان يادم آمد خدمت امام حسين (ع) رفتم و او را بشارت دادم و حديث را برايش نقل كردم فرمود: تو با ما هستي يا بر عليه ما؟ گفتم هيچ كدام من عيال و مال دارم و بايد بروم فرمود: اگر اين طور است از اين زمين فرار كن قسم بانكه نفس من دراختيار اوست: كسي نخواهد بود كه كشته شدن ما را شاهد باشد مگر اينكه وارد آتش ميشود [1] .