فرمود: شما را به بتقواي از خدا سفارش ميكنم و شما را از روز جزا ميترسانم فكر كنيد به آن هنگام كه مرك با آن قيافه ي هول انگيز و آمدن نامطلوب و طعم ناگوارش در روح شما چنگ ميزند و ميان شما و عمل فاصله انداخته مي بينم كه مصيبت مرگ ناگهان گريبان شما را ميگيرد و شما را از روي زمين باندرون ميكشد و از بلندي زمين به پستي آن مي نشاند و از انس و الفت زمين بسوي وحشت قبر منتقل مي سازد و از روشنائي و صفاي زمين بدرون تاريكي و ظلمت قبر ميبرد و از صحنه ي پهناور آن به تنگناي گور ميكشاند بآن زندانيكه نزديكترين بستگان هم ملاقات ندارد بجائيكه بيماريش عيادت ندارد و به هيچ ناله و فريادي پاسخ نمي دهند خداوند ما و شما را بر مشكلات اين روز پيروز سازد و ما و شما را از مجازات آن روز ببخشد و ما و شما را مستوجب پاداش عظيم قرار دهد اي بندگان خدا اگر تنها همين هول مرگ و تاريكي قبر مسير ما بود سزاوار بود كه انسان در دنيا هميشه در فكر آن باشد زندگي دنيا را بكلي فراموش كند


و بكوشد تا از هول و مسير خطر نجات يابد چه رسد به آنكه انسان تازه پس از مرك و طي مسير قبر در گرو اعمال خويشتن است و براي حساب و رسيدگي باعمالش او را بازدشت خواهند كرد در حاليكه كسي نيست از او دفاع نمايد و پشتيباني ندراد كه از او حمايت كند در آن روز كسيكه در دنيا ايمان نياورده باشد يا در مدت ايمانش عمل نيكي انجام نداده باشد ايمان آوردن بحالش فايده ندارد بگو منتظر باشيد ما هم منتظريم بشما سفارش ميكنم تقوي را پيشه ي خود سازيد زيرا خداوند ضامن شده است كه افراد باتقوي را از زشتيها بسوي نيكيها سوق دهد واو را از آنجا كه گمان ندارد روزي بخشد بهوش باش مبادا از كساني باشي كه از گناهان مردم بر آنها ميترسد و از جزاي گناه خود غافل و در امن است زيرا خدا فريب نخواهد خورد و به پاداش او جز با عمل نخواهد رسيد [1] .