به كلمه ابنائنا در آيه ي مباهله [1] استدلال نموده اند بر اينكه حسن و حسين (ع) فرزندان رسول خدا هستند ظاهرا و جه دلالت واضح است و نيازي بشرح ندارد سه جمله در آيه ذكر شده: يكي انفسنا كه منطبق بر علي (ع) است ديگري نسائنا كه منطبق بر فاطمه (ع) است سوم ابنائنا كه جز حسن و حسين مصداقي ندارد. مرحوم سپهر درج اناسخ چاپ جديد ص 51 از ابن ابي الحديد نقل مي كند: اگر گويند حسن و حسين پسران پيغمبرند؟ گويم هستند چه خداوند كه در آيه مباهله فرمايد: ابنائنا جز حسن و حسين را نخواسته و خداوند عيسي را از ذريه ي ابراهيم شمرده واهل لغت خلافي ندارند كه فرزندان دختر از نسل پدر دخترند»

جابر ميگويد: رسول خدا فرمود خداوند فرزندان هر پيغمبري را از صلب او آورد و فرزندان مرا از صلب علي بن ابيطالب آفريد همانا فرزندان هر مادري را نسبت بسوي پدر دهند مگر اولاد فاطمه را زيرا من پدر ايشانم [2] .

عباس بن عبدالمطلب ميگويد: خدمت رسول خدا بودم ناگاه علي (ع) وارد شد چشم رسول خدا كه بعلي افتاد رنگ رخسارش دگرگون شد عرض كردم موقع آمدن اين غلام چهره ي مباركت دگرگون شد فرمود اي عمو خداوند


از من دوست تر دارد علي را نيست پيغمبري مگر آنكه فرزندان او از صلب او باقي ميمانند و فرزندان من از صلب علي بجاي خواهند ماند همانا در قيامت مردم را بنام دعوت مينمايند و نام پدران ايشان را مستور خواهند داشت چه خداوند بستاريت خود زنا زادگان را شناخته ي مردم نخواهد نمود مگر علي و شيعيان علي را بنام ايشان و نام پدرانشان طلب مينمايند زيرا در شيعيان علي زنازاده نيست. [3] .

چنانچه اين سؤال پيش ايد كه آيه ي شريفه ي ما كان محمد ابا احد من رجالكم [4] دلالت دارد كه رسول خدا پدر جنس مرد نيست جواب داده ميشود كه علي بن ابراهيم روايت ميكند كه اين آيه مربوط بزيد است كه قريش مي گفتند پيغمبر ما را سرزنش ميكرد كه كسي را فرزند خود قرار دهيم و اكنون خود او زيد را فرزند خويش خوانده است خداوند جواب ميدهد كه محمد پدر هيچ يك از مردان شما (يعني زيد) نيست [5] به اضافه اينكه هر عامي قابل تخصيص است و هر اطلاقي قابل تقيد است علاوه بر اينكه موقع نزول آيه اطلاق رجل بر سحن و حسين نميشد چون كودك بودند.