جابر ميگويد: رسول خدا در عرفات بود و علي (ع) روبروي آن حضرت بود آن حضرت علي (ع) و بمن اشاره فرمود رفتيم خدمتش پس فرمود يا علي نزديك من بيا علي نزديك رفت فرمود دستت را در دست من گذار پس فرمود: يا علي من و تو از يك درخت هستيم من اصل و ريشه ي آن و تو فرع آن و حسن وحسين شاخه ها آن هر كس بيكي از شاخه هاي آن متعلق شود خدا او را داخل بهشت ميفرمايد يا علي اگر امت من روزه بگيرند بقدريكه مثل كمانها خميده شوند و نماز بخوانند بقدريكه مثل ميخها خشك و بي حركت گردند و تو را دشمن بدارند خدا آنها را برو در آتش اندازد [1] علي (ع) فرمود: از قول رسول خدا كه حضرتش درختي است كه خودش اصل و ريشه ي آن درخت است و علي فرع آن و حسن وحسين ثمره و ميوه ي آن و شيعه برك آن پس آيا از طيب و پاكيزه خارج ميشود جز طيب و پاكيزه. [2] .