محدث قمي مي نويسد: ابن شهر آشوب روايت كرده كه هنگام ولادت امام حسين (ع) فاطمه (ع) مريضه شد و شير در پستان مباركش خشك شد. رسول خدا مرضع طلبيد، يافت نشد آن حضرت تشريف آورد و انگشت ابهام خود را در دهان حسين (ع) گذارد و او مكيد. بعضي گفته اند: زبان مبارك را در دهان حسين (ع) ميگذارد و او را ذقه ميداد چنانچه مرغ جوجه ي خود را ذقه ميدهد تا چهل شبانه روز، رزق حسين (ع) را خداوند از زبان رسول خدا قرار داد، پس روئيد گوشت حسين (ع) از گوشت رسول خدا و روايت باين مضمون بسيار است و در علل الشرايع روايت شده كه حال امام حسين (ع) در شير خوردن بدين منوال بود تا آنكه روئيد گوشت او از گوشت پيغمبر و شير نمي آشاميد از فاطمه و نه از غير فاطمه (ع). و شيخ كليني در كافي از حضرت صادق (ع) روايت كرده كه حسين (ع) از فاطمه (ع) و از زني ديگر شير نخورد، او را خدمت پيغمبر ميبردند، ابهام مبارك را در دهان او ميگذارد و او ميمكيد، و اين مكيدن او را دو روز سه روز كافي بود پس گوشت و خون حسين (ع) از گوشت و خون حضرت رسول (ص) پيدا شد تا اينكه ميگويد: سيد بحرالعلوم در اين مورد


گفت است:



لله مرتضع لم يرتضع ابدا

من ثدي انثي و من طه مرامعه [1] .



ابو هريره مي گويد: رسول خدا زبان خود را از دهان بيرون ميآورد براي حسين (ع) چشم وي كه بسرخي زبان رسول خدا (ص) ميافتاد، حالت آرامش و راحتي به او دست ميداد [2] .