موقعيكه حسين بن علي (ع) متولد گرديد خداوند به جبرئيل دستور داد با گروهي از فرشتگان بزمين بروند تا برسول خدا تبريك و تهنيت بگويند، در بين راه عبور جبرئيل به جزيره ي افتاد كه فطرس ملك در آن جزيره بود، فطرس بواسطه ي كوتاهي كردن در انجام امري كه از جانب پروردگار صادر شده بود مورد غضب واقع گرديده بود و پرش شكسته بود و در آن جزيره هفتصد سال خدا را عبادت ميكرد از جبرئيل پرسيد به كجا ميروي؟ گفت: نزد رسول خدا. گفت مرا با خود ببر شايد در حق من دعا كند. موقعيكه جبرئيل خدمت رسول خدا شرفياب گرديد ماجراي فطرس را باو عرض كرد. رسول خدا فرمود: باو بگو خودش را به اين نوزاد بمالد. فطرس خود را به گهواره ي حسين (ع) ماليد. خداوند فورا پر و بال وي را باو برگرداند و باتفاق جبرئيل به آسمان بالا رفت. [1] .