محدث قمي ميگويد: مشهور آنستكه ولادت آن حضرت در مدينه بيستم ماه شعبان بوده. و شيخ طوسي روايت كرده كه بيرون آمد توقيع شريف بسوي قاسم بن علاء همداني وكيل امام حسن عسكري (ع) كه مولاي ما حضرت حسين (ع) روز پنجشنبه بيستم ماه شعبان متولد شد تا اينكه ميگويد: ابن شهر آشوب ذكر كرده كه ولادت آن حضرت بعد از ده ماه و بيست روز از ولادت برادرش امام حسن (ع) بود و آن روز سه شنبه يا پنجشنبه پنجم ماه شعبان سال چهارم از هجرت بوده و فرموده: روايت شده كه ما بين آن حضرت و برادرش فاصله ي نبوده مگر بقدر مدت حمل و مدت حمل شش ماه بوده است سيد ابن طاووس و شيخ ابن نما و شيخ مفيد در ارشاد نيز ولادت آن حضرت را در پنجم شعبان ذكر فرموده اند. شيخ مفيد در كتاب مقنعه و شيخ طوسي در تهذيب و شهيد اول در دروس آخر ماه ربيع الاول ذكر فرموده اند و باين


قول درست مي شود روايت كافي از حضرت صادق (ع) كه ما بين حسن و حسين (ع) طهري فاصله شده و ما بين ميلاد آن دو بزرگوار شش ماه و ده روز واقع شده و الله العالم [1] .

مخفي نماند كه ظاهر از آخر ماه روز آخر ماه است و طبق روايت كافي بايستي ميلاد آن بزرگوار در 26 ربيع الاول باشد. اما لفظ اواخر ماه اطلاق ميشود بر روزهاي آخر ماه لكن تعبير روايت آخر ماه است نه اواخر. مگر اينكه گفته شود: فرق است بين اينكه بگويند آخر ماه يا اينكه بگويند روز آخر ماه و الله العالم.

در كتاب مواليد اهل البيت از ابن الدارع نقل شده ك فاصله ي بين تولد امام حسن و امام حسين (ع) فقط مدت حمل امام حسين بود و مدت حمل وي شش ماه است و هيچ مولودي در جهان شش ماهه بدنيا نيامد كه زنده بماند مگر امام حسين عليه السلام و حضرت عيسي (ع) [2] .

صاحب جنات الخلود مينويسد: ولادت او در روز سيم ماه شعبان و بقولي پنجم از ماه مذكور كه روزه اش سنت مؤكد است و بقولي پنجم شهر ربيع الاول و بقولي سلخ [3] ربيع الاول بهر تقدير نطفه ي آن حضرت شش ماه قبل از ولادت بسته شد گويند پنجاه شب از ولادت برادرش امام حسن (ع) نطفه ي آن حضرت بسته شد پس فاصله ي ميان او و برادرش هفت ماه و بيست و پنج روز است».