وهـب از شـهـيدان والامقام كربلاست. وي مسيحي بود كه به دست امام حسين (ع) مسلمان شد و بـا مادرش همراه آن حضرت به كربلا آمد. در روز عاشورا پس از شهادت زيادبن مهاصر، بر اسب سوار گشت و عمود خيمه را به دست گرفت و به جنگ پرداخت. پس از كشتن هفت يا هشت تن از سپاه دشمن اسير گشت.

وهـب را نـزد عـمـر سـعد آوردند. عمر سعد فرمان داد گردنش را زدند و سرش را به سوي سـپـاه امام حسين (ع) پرتاب كردند. مادرش، شمشير وي را برداشت و به ميدان رفت. امام حـسـيـن (ع) به وي فرمود: اي مادر وهب! به جاي خويش باز گرد كه خدا جهاد را از زنان بـرداشـتـه اسـت. هـمـانـا تـو و پـسـرت بـا جـدّم حـضـرت مـحـّمـد(ص) در بـهـشـت خـواهيد بود. [1] .

[1] امالي صدوق، ص 137؛ روضة الواعظين، ص 207؛ نفس المهموم، ص 259. عـلاّمـه مـجـلسي؛ اين وهب و وهب بن عبداللّه را در زمره شهيدان کربلا قرار داده و براي هر يـک شـرح حـال جـداگانه آورده است. (بحار، ج 44، ص 320 و ج 45، ص 17) اما صاحب وسـيلة الدارين مي گويد: به احتمال، وهب بن وهب همان وهب بن عبداللّه باشد، (ص 203). مـؤ لف نـاسـخ التـواريـخ هـم در ذيـل عـنـوان «وهـب بـن عـبـداللّه» بـه نـقـل از طـريـحي نام وهب بن وهب را نيز آورده ولي ياد آور شده است که هر چه جستجو کرده بيش از يک وهب نيافته است. (ج 2، ص 269).