نـام او در مـنـابـع پـيـشـيـن نـيـامـده اسـت. ولي بـه نـوشـتـه فاضل در بندي وي پس از موسي بن عقيل رهسپار ميدان نبرد شد و چنين رجز خواند:



اليوم اقتل مجمع الكفار

بصارم هندي شبه النّار



احمي عن ابن المصطفي المختار

عن الحسين و آله الاطهار



امـروز بـا شـمـشـيـر بـرّان هـندي كه همچون آتش است همه كافران را مي كشم، از فرزند پيامبر خدا(ص) يعني حسين (ع) و خاندان پاكش حمايت مي كنم.

سپس به دشمن حمله برد و يكصد تن از آنان را به خاك افكند. در اين هنگام يكي از شاميان و شـمـاري از مردم كوفه بر سر راه وي كمين كردند و او را كشتند. پس از شهادت وي امام حـسـيـن (ع) ايـسـتاد و اطراف خود را نگاه كرد ولي ياوري نيافت، سپس گريست چندان كه محاسنش خيس گرديد. [1] .