به نقل برخي از مقتل نگاران وي از شهيدان كربلا است. [1] .

آورده اند كه چون عبدالله بن حسن (ع) در روز عاشورا به ميدان رفت، يكي از فرماندهان لشـكـر ابـن سـعـد، بـه نـام «بـخـتـري» بـا پـانـصـد سـوار بـه جـنـگ او آمـد. در ايـن حـال مـحـمـّد بـن انـس هـمـراه اسـد بـن ابي دجانة و فيروزان از سپاه امام حسين (ع) به كمك عـبـدالله شـتـافـتـنـد و بـر آن گـروه حـمـله ور شـده، آنـان را تـا قـلب لشـكـر عـقـب راندند. [2] .

بار ديگر شبث بن ربعي با پانصد سوار همراه نيروهاي بختري، با آنان درگير شد و سرانجام عبدالله بن حسن، فيروزان و اسد بن ابي دجانه به شهادت رسيدند و محمد بن انس به خيمه بازگشت. [3] .

وي در روز عاشورا پس از ميدان رفتن عباس بن علي (ع) در پيش روي امام حسين (ع) ايستاده بـود كـه صـداي اسـتـغاثه عباس (ع) برخاست. محمد بن انس چون اين صدا را شنيد پاي پياده، روي به قتلگاه عباس (ع) نهاد و چون بدانجا رسيد، آن حضرت را ديد كه در ميان خـاك و خون جان داده است. پس خود را بر آن بدن مطهر انداخت و به سختي گريست جمعي سـواره و پـيـاده كـه آنـجـا حـاضـر بـودنـد يـكـباره بر او حمله نمودند و او را به شهادت رسـانـدنـد. [4] در ديـگـر مـنابع متقدم مربوط به عاشورا ذكري از او به ميان نيامده است.