مـحـمـد بـن ابـي سـعـيـد [1] در كـربـلا هـفـت سـال داشت. پدرش، ملقب به احول، يكي از شهيدان كربلا است [2] و مادرش ام ولد (كنيز) بود. [3] .

پس از شهادت امام حسين (ع) محمد در حالي كه گوشواره به گوش داشت و از ترس ‍ به ايـن سـو و آن سـو مي نگريست تير خيمه [يا چوبي] [4] را به دست گرفت و در پيش چشم مادرش به سوي دشمن شتافت، هاني بن ثبيت حضرمي با اسب به سوي وي تـاخـت و چـون بـه وي رسـيـد، بـا شـمـشـيـر او را پـاره پـاره كـرد و بـه شـهـادت رساند. [5] .

بـرخـي ديـگر گفته اند: وي با تير ابن زهير أزدي و لقيط بن يسار [6] [يا ايـاس] [7] يـا نـاشـر [8] جـهـنـي كه به پهلويش اصابت كرد به شهادت رسيد. [9] .

رسـولي مـحـلاتـي مـي نويسد: وي كه به گفته برخي، از فقها بود به ميدان آمد و در پيش ‍ روي امام به درجه رفيع شهادت نايل گرديد. [10] .

در زيارت ناحيه از وي چنين ياد شده است:

«السَّلامُ عـَلي مـُحـَمَّد بـن اَبـي سَعيد بن عَقيل وَلَعَنَاللّه قاتِلَهُ لُقَيطِ بن ناشِر اَلجُهَني [11] .