مـحـمـّد اوسط فرزند اميرالمؤمنين (ع)، مادرش امامه بنت عاص است. [1] بنابه گفته برخي از متأخرّان محمد پس از شهادت پدر بزرگوارش در كنار امام حسن (ع) بود؛ و پس از وي به امام حسين (ع) پيوست، و آن حضرت را از مدينه به مكه و كربلا همراهي كرد.

روز عـاشـورا آن گـاه كـه آتـش جـنـگ شـعـله ور گرديد و ياران امام حسين (ع) يكي پس از ديـگـري بـه شـهـادت رسيدند، محمد از برادرش حسين بن علي (ع) اجازه گرفت. او عازم ميدان شد و اين چنين رجز مي خواند:



شَيخي عَليُّ ذُوالفِخارِ الأَطْوَلِ

مِنْ هاشِمِ الصِّدقِ الكَريمِ المُفضِلِ



هذا حُسَينُ بنُ النَّبِيِ المُرسَلِ

عَنهُ نُحامي بِالحُسامِ المُصْقَلِ [2] .



رهـبر و بزرگم علي (ع) است داراي افتخار فراوان، از خاندان صادق، بزرگوار و با فـضيلت هاشم. اين حسين (ع) پسر پيغمبر(ص) است كه من با شمشير برنده از او دفاع مي كنم.

آنـگاه مبارزه را آغاز كرد؛ شمار بسياري از دشمن را به هلاكت رساند، لشكريان دشمن وي را محاصره و اسبش را پي كردند، سپس او را به شهادت رساندند. [3] .