بـا آن كـه در كـتـب انساب فرزندي به نام قاسم براي حضرت علي (ع) ثبت نشده است، ولي صـاحـب مـنـاقـب وي را جـزو شهيدان كربلا برشمرده است و پس از بيان كيفيت شهادت عبداللّه بن علي (ع) گويد: و برون شد برادرش قاسم در حالي كه چنين رجز مي خواند:



يا عُصْبَةً جارَتْ عَلي نَبِيِّها

وَكَدَّرَتْ مِنْ عَيْشِها ما قَدْ نَقي



في كُلِّ يَوْمٍ تَقْتُلونَ سَيِّدا

مِنْ أَهْلِهِ ظُلما وَذَبْحا مِنْ قفا



اي گروهي كه بر پيامبر خود ستم روا داشته روزگار پاك خود را تيره ساختيد

همه روزه جفا نموده مهتري از خاندان او را كشته، از پشت سر از تنش جدا مي سازيد.

پـس عـمـرو بـن سـعـيـد ازدي ضـربـتي بر فرق او فرود آورد. آن گاه امام حسين (ع) به قـاتـل قـاسم حمله نمود و او را از پاي درآورد. سپس بر بالين قاسم آمد و چنين گفت: دور بـاشـنـد از رحـمـت خـدا آنـان كـه تـو را كـشـتـنـد و دادخـواه آنـان در روز رسـتـاخـيـز جـدَّت باشد. [1] .