قـاسـط بـن زهـيـر تـغـلبـي [1] از يـاران امـيرمؤمنان، [2] امام حسن [3] و امام حسين (ع) [4] است.

وي در جنگ صفين از فرماندهان حضرت علي (ع) بود [5] و در ديگر جنگ هاي آن حضرت نيز در ركاب وي شمشير زد. [6] .

قاسط پس از شهادت حضرت اميرالمؤمنين (ع) در كوفه ماند. [7] هنگامي كه از ورود امـام حـسـيـن (ع) بـه كـربـلا آگـاه شـد، در شـب عـاشـورا بـه خـدمـت آن حـضـرت رسـيـد. [8] و در روز عـاشـورا در حـمـله نـخـسـت بـه درجـه رفـيـع شـهـادت نايل آمد. [9] .

در زيارت ناحيه و رجبيه بر وي درود فرستاده شده است. [10] .

[1] تـسـمـيـة مـن قـتـل مـع الحـسـيـن، شـمـاره 37؛ نـام پـدر قـاسـط را عـبـداللّه (رجـال شـيـخ طـوسـي، ص 79)، ذهـبـي (عـاشـورا چـه روزيـسـت، ص 253)، ظـهـيـر (اقبال، ج 3، ص 78) و زهر (وسيلة، ص 94) نيز نوشته اند.

[2] ابصارالعين، ص 200، مرکز الدراسات الاسلامية لحرس الثورة.

[3] همانجا؛ وسيلة الدارين، ص 184.

[4] رجال شيخ طوسي، ص 79.

[5] ذخيرة الدارين، ص 222.

[6] ابصارالعين، ص 200، مرکز الدراسات الاسلامية لحرس الثورة.

[7] همان.

[8] همان.

[9] مناقب ابن شهرآشوب، ج 4، ص 122.

[10] الاقبال، ج 3، ص 78 ـ 345.