صـاحـب اسرار الشهادة از ابي مخنف نقل مي كند [1] كه پس از شهادت يزيد بن حصين از ياران اباعبداللّه (ع)، برادرش عمير انصاري به ميدان رفت و اين رجز را خواند:



قَدْ عَلِمُوا جَماعَةُ الاَنْصارِ

اَنّي سَأحمي عَنْ بَنِي الْمُخْتارِ



ضَرْبَ غُلامٍ غَيْرَ نَكْسٍ شارِ

دُونَ الْحُسَيْنِ(ع) مُهجَتي وَداري [2] .



جماعت انصار مي دانند كه من از فرزندان [احمد] مختار(ص) حمايت مي كنم؛

ضـربـه ام ضـربـه جواني است كه ضعيف و ناتوان نيست. خانه و جانم فداي حسين (ع) باد.

سپس بر آن گروه حمله كرد و در حمله اش اين رجز را مي خواند:



نَحْنُ رِجالٌ مِنْ بَني جِرْبانِ

فَاِنَّ قَوْمي سادَةُ الاَقْرانِ



آلُ عَليٍ شيعَةُ الرَّحمنِ

وَآل حَرْبٍ شيعَةُ الشَّيْطانِ



ما مرداني از بني جربان هستيم به تحقيق كه قوم من، سرور هماوردان است،

خاندان علي (ع) پيرو خداي رحمانند و خاندان حرب (جدّ معاويه) پيروان شيطان.

وي جـنـگ سـخـتـي كـرد و پـس از كـشـتـن تـعـدادي از نـيـروهـاي دشـمـن خود نيز به شهادت رسيد. [3] .

صاحب تذكرة الشهداء از وي با عنوان عمير بن حصين ياد كرده است. [4] .

در ديگر منابع معروف عاشورايي، نامي از وي به چشم نمي خورد.