جـَنـْدَع بـْنِ مـالِك، تـيـره اي از قـبـيـله هـمـدان، از اعـراب قـحـطـانـي اسـت (مـعـجـم قبايل العرب، ج 1، ص 211).

وي يـكـي از ياران اباعبداللّه الحسين (ع) است كه در روزهاي پيش از جنگ، در كربلا به امام (ع) پيوست و در روز عاشورا به ميدان نبرد شتافت و جهاد كرد. [1] .

از جـزئيـات زنـدگـي وي اطـلاعـي، در دسـت نـيست و در چگونگي شهادتش، اختلاف است. بـرخـي نـوشـتـه انـد كـه در نـخـسـتين حمله لشكريان ابن سعد به ياران حسين (ع) شهيد شد. [2] برخي ديگر نقل كرده اند كه بر اثر ضربه اي كه بر سرش وارد گرديد، مجروح شد و بر زمين افتاد؛ و اهل قبيله و پسرعموهايش بدن او را از صحنه خارج كـردنـد و بـه مـدت يـك سـال نـزد آنـان بـسـتري بود. تا اين كه سرانجام پس از پايان سال، به فيض شهادت نايل آمد. [3] .

در زيارت ناحيه مقدسه به نام او تصريح شده و آمده است:

السَّلامُ عـَلي الْجـَريـحِ الْمَأسُورِ سَوّارِ بْنِ اَبي حمْيَر... السَّلامُ عَلي المُرتَّثِ مَعَهُ عَمْرُو بن عَبْداللّه الْجَنْدَعي [4] .

سلام بر مجروح اسير، سوار بن ابي حمير... سلام بر مجروح با وي، عمرو بن عبداللّه الجندعي.