در مـنـابـع كـهـن مـربـوط بـه عـاشـورا هـيـچ نـام و نشاني از او به چشم نمي خورد؛ تنها نـويسنده كتاب اسرار الشهادة او را در شمار شهيدان كربلا قلمداد كرده است او مي گويد كه بعد از طرماح بن عدي، عمربن مطيع به ميدان آمد در حالي كه مي گفت:



اَقْسَمْتُ لا اَدْخُلُ اِلاّ الْجَنَّةَ

مُصَدِّقَا بِاَحْمَدَ وَالسُّنَّةِ



وَالْبَعْثِ مِنْ بَعْدِ انْقِطاعِ الرَنَّةِ

وَهُوَ الَّذي اَنْقَذَنا بِمَنِّهِ



مِنْ حَيْرةِ الْكُفْرِ وَكَيْدِ الظَّنَّةِ

مَعَ النَّبِيّ وَقَسيمِ الْجَنَّةِ [1] .



سـوگـنـد يـاد كرده ام كه جز به بهشت نروم در حالي كه به احمد (حضرت محمد(ص» و سنّت او و زنده شدن پس از مرگ، ايمان داشته باشم و اوست كه منّت نهاد و ما را رهانيد

و از سـرگـردانـي كـفـر و بـددلي نـجات داد [و اين بهشت رفتن] همراه با پيامبر و قسمت كننده بهشت (علي (ع» باشد.

وي پـس از خـوانـدن ايـن رجز به ميدان رفت و پس از كشتن تعدادي از نيروهاي دشمن، به شهادت رسيد. [2] .