ابـوالهـيـاج، عـبـداللّه بـن ابـي سـفـيان بن حارث بن عبدالمطلب بن هاشم الهاشمي، نام مـادرش فـقـمـه (نـسـمـه) دختر همام بن ارقم اسدي، صحابي و پدرش پسرعمو و برادر رضـاعـي پـيـامـبـر(ص) بـود؛ [1] و از آن حـضـرت (ص) نقل حديث كرده است.

وي شاعر بوده و اشعاري نيز در مدح امام علي (ع) سروده است. عبداللّه پس از شنيدن عيب جويي و طعن عمروعاص بر بني هاشم وي را مورد عتاب و سرزنش قرار داد. [2] .

آورده اند كه وي پس از وفات رسول اللّه (ص) به امام علي بن ابي طالب (ع) گرويد و هـمراه آن حضرت در جنگ ها شركت جُست و سپس به امام حسين (ع) پيوست و با آن حضرت (ع) [در روز عاشورا در كربلا] به شهادت رسيد. [3] .