عـبـداللّه اصـغـر فـرزند امام علي (ع) [1] ، مادرش ليلي دختر مسعود بن خالد بن ربـعي بن مسلم بن جندل بن نهشل بن دارم التميميه [2] و كنيه اش ابوبكر است. [3] .

پـس از شـهـادت فرزندان امام حسن (ع)، عبداللّه نخستين فرزند امام علي (ع) بود كه به مـحـضـر امـام حسين (ع) رسيد و از برادر بزرگوارش اجازه نبرد گرفت و عازم ميدان شد. وي هنگام كارزار با دشمن چنين رجز مي خواند:



شَيْخِي عَليُّ ذُوالفَخارِ الا طْوَلِ

مِنْ هاشِمِ الصِّدْقِ الكَريمِ المِفْضَلِ



هَذا الحسينُ بْنُ النَبيِ المُرْسَلِ

نَذوذُ عَنْهُ بِالحُسامِ لفَيصلِ



تَفْديهِ نَفْسِي مِنْ اَخٍ مُبَجَّلِ

يا ربِّ فامْنَحْنِي ثوابَ المجزل [4] .



پـدرم عـلي اسـت بـا افـتـخـارات بـلنـد، از قـبـيـله بـني هاشم، راستگو، بزرگوار و با فضيلت؛

اين حسين فرزند پيامبر مرسل است؛ و ما با شمشير برنده از او دفاع مي كنيم؛

جانم فداي اين برادر با احترام باد! پروردگارا مرا پاداشي بسيار ببخش.

عبداللّه 21 تن از سپاه يزيد را به هلاكت رساند و سرانجام به دست زحر بن قيس ‍ نخعي [5] و به قولي عبداللّه بن عقبه غنوي به فيض شهادت رسيد. [6] .