امـام عـلي (ع) بـه جـز حـضـرت ابـوالفـضـل (ع) كـه رجـال شناسان از او به عباس اكبر ياد كرده اند [1] فرزند ديگري نيز به نام عباس اصغر داشته است. [2] .

مادر او و عمر، اطرف و رقيه، صهبا نام دارد. [3] وي همراه برادر گرامي اش امام حـسـيـن (ع) از مـديـنـه بـه كـربـلا آمـد و در روز تـاسـوعـا [4] يـا شـب عـاشـورا [5] بـراي تـهـيـه آب بـه سـوي شـريـعـه شتافت و به فيض شهادت نايل گشت. [6] دو حكايت ذيل شاهدي است بر شهادت او در كربلا:

الف) مـردي از بـنـي ابـان بـن دارم، كـه قـبـلا زيبا و سفيدرو بود به قاسم بن اصبغ مـجـاشـعـي مـي گويد: در كربلا نوجواني را كشتم كه در پيشاني اش اثر سجده نمايان بود. اكنون صورتم سياه گشته است. او عباس بن علي (ع) بود. [7] .

ب) قاسم بن اصبغ مي گويد: حرملة بن كاهل اسدي، هنگام ورود اسيران و سرهاي شهيدان كـربـلا بـه كـوفـه سـر نوجواني را كه اثر سجده بر پيشاني اش هويدا و به ماه شب چـهـارده شـبـيه بود بر گردن اسب خويش آويخته بود. من نام آن سر را پرسيدم. گفتند: سر عباس بن علي (ع) است. [8] .

بـا تـوجـه بـه ايـن كـه حـضـرت ابـوالفـضـل (ع) در كـربـلا كـمـتـر از 34 سـال نـداشـته [9] و چنين فردي حتما داراي محاسن است نمي توان گفت وي عباس اكبر است. [10] .

برخي نيز مي گويند: «عباس اصغر در زمان پدر بزرگوارش از دنيا رفت و نسلي از او باقي نماند. چون نام او در زمره وارث هاي امام علي (ع) ديده نمي شود. [11] .