او شاعر بود و در جنگ قادسيه (سال چهارده هجري) حضور داشت. [1] به گفته بـرخـي از مـعـاصـريـن در مـيـدان هـاي جـنـگ بـه ويژه در جنگ صفين به دليري نام بردار بود. [2] .

گـزارشـي كـه بـه صورت تلخيص در ذيل مي آيد با استناد به منابع اخير بود. و مآخذ كهن به جز الاصابة [3] از حضور وي در كربلا سخني نگفته اند:

شـبـيب، از كوفيان براي امام حسين (ع) بيعت گرفت و خود نيز از حضرت مسلم (ع) حمايت كـرد. امـّا هـنـگـامـي كـه آن بـزرگـوار در نـهـايـت غربت به شهادت رسيد، شبيب به سپاه عـمـرسـعـد پـيـوسـت و تـا شـب [4] يـا عصر تاسوعا [5] در آنجا بود. هـنـگـامي كه شمر نامه عبيداللّه زياد را به عمرسعد داد و شبيب دانست كه راهي جز جنگ با امـام حـسـيـن (ع) وجـود نـدارد. دگـرگـون شـد و در تـاريـكـي شب دهم خود را به اردوگاه ابـاعـبـداللّه الحـسـيـن (ع) رسـانـد؛ و چـون از بـنـي كـلاب بـود بـه حـضـرت ابـوالفـضـل (ع) و بـرادرانـش كـه بـا وي از طـرف مـادر هـم قـبـيـله بـودنـد روي آورد. [6] او در روز عـاشـورا در نـبـردِ نـخـسـتـيـن [7] و مقابل امام حسين (ع) به شرف شهادت نايل گشت. [8] .