وي غـلام عـمـر (عـمرو) بن خالد اسدي صيداوي و از شهيدان كربلاست. [1] شيخ طوسي او را در شمار اصحاب امام حسين (ع) ذكر كرده است. [2] .

وي فـردي بـزرگـوار، بلندهمت و شريف بود. [3] در كوفه زندگي مي كرد و پـس از شـهـادت مسلم بن عقيل (ع) همراه مولايش و چند نفر ديگر از شيعيان براي ياري امام حسين (ع) از كوفه خارج شد و در «عذيب الهجانات» [4] به آن حضرت پيوست. در آن هنگام، كاروان امام (ع) در محاصره لشكر حرّ قرار داشت. حرّ خواست مانع پيوستن ايـنـان بـه حـسـيـن (ع) شـود، امـا بـا حـمـايـت قاطعانه امام از آنها، از تصميم خود منصرف شد. [5] .

سـعـد و همراهانش روز عاشورا، در آغاز كارزار به دشمن حمله بردند و در جريان نبرد، در محاصره آنان قرار گرفتند. حضرت عباس (ع) به ياريشان شتافت و آنان را، كه مجروح بـودند، از محاصره رهانيد. هنوز به خيمه ها نرسيده بودند كه دشمن بار ديگر به آنها نـزديـك شـد. آنـان نـيـز وارد جـنـگ شـدنـد و در ادامـه نـبـرد هـمـگـي در يـك جـا بـه شهادت رسـيـدنـد. [6] پـس از شـهـادت سعد و همراهانش، امام حسين (ع) چندين بار براي آنان طلب رحمت كرد. [7] .

در زيارت ناحيه نام غلام عمر بن خالد صيداوي، سعيد ذكر شده و چنين آمده است:

«اَلسَّلامُ عَلي عُمَرَ بْنِ خالِدِ الصِّيْداوي، اَلسَّلامُ عَلي سَعيد مَوْلاهُ» [8] .

سلام بر عمر بن خالد صيداوي، سلام بر سعيد غلام او.

ولي در زيارت رجبيّه از سعيد به عنوان غلام عمرو بن خلف ياد شده است:

«اَلسَّلامُ عَلي عَمروِ بْنِ خَلَفٍ [9] و سَعيد مَوْلاهُ» [10] .

سلام بر عمرو بن خلف و غلام او سعيد.