زهـيـر بـن سـليم اَزْدي، از ياران شهيد امام حسين (ع) [1] و برادر مخنف بن سليم ازدي، صحابي باوفاي امام علي (ع) است.

زهـيـر در جـنـگ قـادسـيـه نيز حضور داشت و موفق شد يكي از سرداران سپاه ايران به نام «نـخـارجـان» يـا «نـخـيـرخـان» را در مـبـارزه تـن بـه تـن بـه قـتـل بـرساند. [2] وي شب دهم محرّم، آن گاه كه احساس كرد لشكريان عمرسعد تصميم قطعي براي جنگ با امام حسين (ع) دارند، به جمع ياران آن حضرت پيوست و روز عاشورا در حمله نخست به مقام رفيع شهادت نايل آمد. [3] .

فـضـل بـن عـبـاس بـن ربيعه در قصيده اي كه اعمال نارواي بني اميه را برمي شمارد، از شهادت «زهير» نيز ياد كرده است و مي گويد:



«أرجعوا عامرا وردّوا زهيرا

ثم عثمان فارجعوا غارمينا» [4] .



بازگردانيد عامر و زهير و عثمان را، آن گاه خواهند ديد كه شما بدهكار ما هستيد.

در زيـارت مـنسوب به ناحيه مقدسه، خاطره ايثار «زهير» با سلام بر او ارج نهاده شده است: اَلسَّلامُ عَلي زُهَيْرِ بن سُلَيْمِ الاَزدِيِّ. [5] .