زاهـِر [1] بـن عـَمـرو، از دوسـتـان و يـاران عـَمـرو بـن حـَمـِق خـُزاعـِي و از شـهيدان كـربـلاسـت. [2] در برخي منابع آمده است كه وي همان زاهر [بن عمرو يا اَسود] اَسْلَمي است كه در بيعت شجره و جنگ خيبر حضور داشت و فرزندش «بحزاة» به واسطه او از رسول خدا(ص) نقل روايت كرده است. [3] در حالي كه برخي ديگر، اين دو شخصيت ـ يعني زاهر و زاهر اَسْلَمي ـ را جداگانه معرفي كرده اند. [4] .

زاهـر پـهـلوانـي آزموده، شجاع و به محبت خاندان پيامبر(ص) نامبردار بود. [5] پـس ‍ از شـهـادت امـام عـلي (ع)، در كـنـار عمرو بن حمق، بر ضد حكومت ظالمانه معاويه و عـامـل دسـت نـشانده اش، زياد، به مبارزه برخاست. آن گاه كه معاويه فرمان دستگيري و كـشـتـن زاهـر و عـمـرو را صـادر كرد، هر دو از شهر متواري شدند و سر به كوه و بيابان نـهـادنـد. تـا ايـن كـه عمرو بن حمق در مخفي گاه خود مورد اصابت نيش مار قرار گرفت و سـپـس بـه وسـيـله مأموران حكومت دستگير شد و به شهادت رسيد. ولي زاهر همچنان زنده بود و در سال شصتم هجري در موسم حجّ به محضر امام حسين (ع) شرفياب شد و همراه آن حـضـرت به كربلا آمد، و روز عاشورا، در حمله نخست افتخار شهادت يافت. [6] در زيـارت مـنسوب به ناحيه مقدسه و زيارت رجبيّه بر وي چنين درود فرستاده شده است: اَلسَّلامُ عَلي زَاهِرٍ مَولَي عَمْروِ بْنِ الْحمق. [7] .

مـحـمـد بـن سـنـان، ابـوجعفر زاهريّ (متوفي 220 ق)، صحابي امام رضا(ع) و نويسنده كتاب هاي الطرائف، الا ظلّة، المكاسب و...، از نوادگان همين «زاهر» است. [8] .