نام او در منابع پيشين ديده نمي شود ولي به گفته قندوزي، وي پس از شهاب بن كثير از سوي عمر بن سعد نزد امام حسين (ع) فرستاده شد. ولي در محضر آن حضرت اسلحه را بر زمين افكند و بر پاهاي مباركش بوسه زد و [با خود] گفت:

«مَنْ ذا الّذي سِرّك الجنّة ويمضي الي النار»

«كيست كه بهشت را رها كند و رهسپار جهنّم شود»

خـزيـمـه، همراه سيّدالشهدا(ع) بود تا آن كه در روز عاشورا در جمع برادران شهيد خود مأوا گرفت. [1] .