حـطـيـمـة بـن وهـّاد را «ريـاض الشّهاده» در ضمن داستاني آورده، كه مضمونش چنين است: ابـودجانه و محمد بن مقداد با هم از امام (ع) اجازه نبرد خواستند. آن بزرگوار اجازه دادند. آن دو بـه مـيـدان رفـتند و شماري از دشمنان را به هلاكت رساندند. هنگامي كه خواستند از ميدان برگردند در محاصره دشمن قرار گرفتند، سعد غلام اميرالمؤمنين (ع) با پنج تن از دوسـتـان آن حضرت كه حطيمة بن وهاد هم در ميان شان بود، به كمك آن دو تن شتافتند. امـا بـر اثـر حـمـلات گـسـتـرده و ضـربـت هـاي مـتـوالي دشـمـن هـر هـشـت تـن بـه شـهادت رسيدند. [1] .

روضـة الشـهـداء هـم هـمـيـن جـريـان را نـقـل كـرده، امـا بـه جـاي حـطيمة، حنطمه آورده است. [2] از اين رو معلوم مي شود كه اينها يكي هستند و دو تا نيستند.