جـنـاده فـرزنـد كعب بن حرث انصاري خزرجي از ياران باوفا و شيفته امام حسين (ع) بود كـه هـمـراه امـام از مكّه به كربلا آمد. [1] برخي پيوستن جناده به امام را اين چنين نقل كرده اند كه وي در كوفه با مسلم بيعت كرد و به ياري او شتافت، چون بي وفايي كوفيان و شهادت حضرت مسلم را ديد همراه عمرو بن خالد صيداوي خود را به مكه رساند و به امام ملحق شد و به كربلا آمد. [2] .

او در روز عاشورا به ميدان رفت و چنين رجز خواند:



أَنَا جُنادٌ وَأَنَا ابْنُ الْحارِثِ

لَسْتُ بِخَوّارٍ وَلا بِناكِثٍ



عَنْ بَيْعَتي حَتّي يَرِثْني وارِثي

اَلْيَوْمَ شِلْوي فِي الصَّعيدِ ماكِثٌ [3] .



من جناده فرزند حارثم. ترسو، ناتوان و پيمان شكن نيستم.

پايبند بيعت خويش هستم تا وارثانم ارث برند، امروز پيكرم در خاك جاي مي گيرد!

آن گـاه حمله دليرانه اي كرد و شانزده تن را به هلاكت رساند. [4] ولي خود در مـحـاصـره دشمن قرار گرفت. حضرت عباس (ع) آمد و او و ديگر همرزمانش را از محاصره نـجـات داد آنـان دوبـاره بـا دشـمـن درآويختند و مانند شير خشمگين جنگيدند تا به شهادت رسيدند. [5] .